همه گروه های اصلی پزشکی – از جمله آکادمی اطفال آمریکا، انجمن پزشکی آمریکا، انجمن روانپزشکی آمریکا و موسسه ملی بهداشت – اختلال بیش فعالی با کمبود توجه را به عنوان یک بیماری معتبر تشخیص می دهند که باید درمان شود.
اما برخی از افراد، از جمله برخی از پزشکان و درمانگران، مخالف هستند.
جمله “آیا ADHD جعلی است؟” یا “منتقدان ADHD” را جستجو کنید، و صفحاتی از مقالات را دریافت خواهید کرد که می گویند این “جنجال” است. اینها شامل کتابها و مقالاتی در رسانه های جریان اصلی است.
برخی می گویند مشکل از نحوه تشخیص این بیماری شروع می شود.
وقتی نوبت به بیش فعالی می رسد، هیچ تشخیص و درمانی برای همه مناسب نیست. همه متفاوت هستند. انجمن روانپزشکی آمریکا سه نوع را شناسایی کرده است. هرکدام علائم متفاوتی دارند و درمان ها نیز براساس این علائم انجام می شوند.
نوع بی توجه
فرد مبتلا به این نوع باید حداقل شش مورد از این 9 علائم و تعداد بسیار کمی از علائم نوع بیش فعالی-تکانشی را داشته باشد:
- توجه نکردن به جزئیات
- اشتباهات سهل انگارانه
- عدم توجه و ادامه کار
- گوش ندادن
- قادر به دنبال کردن یا درک دستورالعمل ها نیستید
- پرهیز از کارهایی که شامل تلاش می شود
- حواس پرتی
- فراموشکار بودن
- از دست دادن چیزهایی که برای انجام وظایف مورد نیاز است
نوع بیش فعال-تکانشی
برای داشتن این نوع، فرد باید حداقل شش مورد از این 9 علائم و تعداد بسیار کمی از علائم نوع بی توجه را داشته باشد:
- فیجینگ
- چسبیدن
- هنگام نشستن اغلب بلند شدن
- دویدن یا کوهنوردی در زمان های نامناسب
- در بازی بی سر و صدا مشکل دارید
- زیاد صحبت کردن
- صحبت خارج از نوبت یا تار کردن
- قطع کردن
- اغلب “در حال حرکت” مانند اینکه “توسط موتور هدایت می شود”
نوع ترکیبی
این شایع ترین نوع ADHD است. افراد مبتلا به آن علائمی از نوع بی توجهی و بیش فعالی- تکانشی دارند.
منبع:
