آی اکسیر

از زمان تحصیل من در دانشکده پزشکی مطمئناً اوضاع تغییر کرده است. در آن روزها، رفلاکس معده حتی یک بیماری جدی محسوب نمی شد. هنگامی که داروهای مسدود کننده اسید برای اولین بار به بازار آمد، حتی نمایندگان داروها به ما هشدار دادند که این داروها چقدر قدرتمند هستند. آنها به ما گفتند که آنها را بیش از 6 هفته تجویز نکنید و فقط برای بیماران مبتلا به زخم قابل استفاده است.

اما حالا، این داروها مانند آب نبات به هرکسی که بیش از حد هات داگ بخورد، داده می شود – و یک داروی Prilosec بدون نسخه پزشک در دسترس است. تولیدکنندگان آنها این توهم را ایجاد کرده اند که ما فقط با نوشیدن یک قرص می توانیم هر چیزی را که می خواهیم بخوریم و نتیجه ای در پی ندارد. آنها حتی تبلیغات تجاری دارند که نشان می دهد خانواده ای عجله دارند تا پدرشان را از خوردن سوسیس بزرگ با پیاز سرخ شده و فلفل منصرف کنند – و او به آنها می گوید نگران نباشید زیرا قرص ضد اسید خود را خورده است.

من شخصی را می شناسم که قبلاً برای سازندگان Pepcid، یکی دیگر از مسدود کننده های اسید کار می کرد. او به من گفت که وقتی اولین بار از طریق پیشخوان فروش در دسترس قرار گرفت، تیم های نمایندگان شرکت های دارویی در دروازه نمایشگاه ها و کباب های فروشی ها می ایستادند و نمونه های رایگان را تحویل می دادند.

در حقیقت، داروهای انسداد اسید یک شمشیر دو لبه است. بیایید برخی از تحقیقات اخیر در مورد خطرات این داروها را بررسی کنیم.

آنچه تحقیقات درباره داروهای مسدود کننده اسید به ما می گوید

داروهای مسدود کننده اسید به وضوح اسیدی را مسدود می کنند که می تواند علائم سوزش معده و رفلاکس ایجاد کند. اما بدن شما برای سالم ماندن در واقع به اسید معده نیاز دارد. اسید معده برای هضم پروتئین و غذا، فعال سازی آنزیم های گوارشی در روده کوچک شما، رشد باکتری ها در روده کوچک شما و جذب مواد مغذی مهم مانند کلسیم، منیزیم و ویتامین B12 لازم است.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مصرف این داروها می تواند شما را از هضم مناسب غذا جلوگیری کند، باعث کمبود ویتامین و مواد معدنی شود و منجر به مشکلاتی مانند سندرم روده تحریک پذیر، افسردگی، شکستگی مفصل ران و موارد دیگر شود.

به عنوان مثال، مطالعات نشان می دهد افرادی که به مدت طولانی داروهای مسدود کننده اسید مصرف می کنند، می توانند دچار کمبود ویتامین B12 ، شوند که می تواند منجر به افسردگی، کم خونی، خستگی، آسیب عصبی و حتی زوال عقل، به ویژه در افراد مسن شود.

این تحقیق همچنین به ما می گوید که مصرف این داروها می تواند باعث رشد بیش از حد خطرناک باکتریها در روده به نام Clostridia شود و منجر به ایجاد عفونت های تهدید کننده حیات، گاز، درد شکم و اسهال (بسیاری از “عوارض جانبی” رایج که در هشدارهای مربوط به این داروها ذکر شده است) شود. این موضوع می تواند باعث سندرم روده تحریک پذیر شود.

علاوه بر این، مطالعه اخیر در مجله انجمن پزشکی آمریکا نشان داد که استفاده مزمن از داروهای مسدود کننده اسید منجر به افزایش پوکی استخوان و افزایش شکستگی لگن می شود زیرا مسدود کننده اسید از جذب کلسیم و سایر مواد معدنی لازم برای سلامت استخوان جلوگیری می کند.

همه اینها تنها بخشی از مشکل است. حتی برخی گزارش ها حاکی از آن است که این داروها ممکن است خطر ابتلا به برخی سرطان ها را افزایش دهند.

اینها نگرانی های جدی در مورد سلامتی است و کاملاً واضح است که در این حالت، “درمان” داروهای مسدود کننده اسید از “بیماری” رفلاکس معده بدتر است. اما وقتی از سوزش معده رنج می برید، استفاده از این داروها آرامش کمی را به همراه دارد.

بنابراین اگر راه حل داروها نباشد، چه چیزی است؟ ما باید دلایل واقعی ریفلاکس و سوزش معده را پیدا کنیم، از شر آنها خلاص شویم و از غذاهای مناسب، مواد مغذی و روش های درمانی مناسب برای بهبود مشکل استفاده کنیم.